ตอนที่ 35
หลังการตระเวนเมืองซาง่าแห่งความ หลังจนเหนื่อยอ่อนทั้งย่ากับหลานต่างก็กลับโรงแรมที่พักด้วยความอ่อนระโหย อาหารมื้อเย็นของวันนั้น เค่ ชายหนุ่มอายุ 20 ปีบริบูรณ์จึงรู้สึกอร่อย
“ผมฟังเรื่องที่คุณย่าเล่าแล้ว รู้สึกว่าคนรุ่นผมนี่มันสบายเกินไป ทุกอย่างล้วนฟู่ฟ่าไปหมด”
“ใช่ ว่าที่จริงแล้วแกมันก็น่าสงสารที่เกิดมาเป็นคนรุ่นนี้ ชีวิตอุดมสมบูรณ์ไปทุกสิ่งทุกอย่าง ขาดเหลืออะไรนิดหน่อยก็โวยวายแล้ว สมัยที่ย่ายังสาว ญี่ปุ่นเป็นประเทศแห่งความยากจน ความเป็นอยู่ก็แร้นแค้น ไม่ผิดอะไรเลยที่ผู้คนพากันพูดว่า ชีวิตคือทุกข์...เทียบกับคนสมัยนี้ เอาแต่จะหาเงินลูกเดียว หาให้ได้มากที่สุดโดยไม่รู้ว่าจะหาไปทำไม แต่ทุกคนก็ไม่วายจะหายใจเป็นเงิน”
“แต่ก็เป็นการดีไม่ใช่รึครับคุณย่าที่เราจะมีเงิน”
“คนที่ไม่รู้จักคุณค่าของเงิน เอาแต่หาเงิน มันก็มีสภาพที่เหมือนกับคนไม่มีเงินนั่นแหละ...สมัยก่อนนี้ย่าทำงานได้เงิน มาเยนนึงดีใจสักแค่ไหน คนสมัยนี้ไม่มีทางรู้หรอก”
ที่มา: ละครเรื่อง 'สงครามชีวิตโอชิน'
No comments:
Post a Comment