(กำลังใจ+ความมานะบากบั่นจาก)คนไม่มีมือซ้าย

(กำลังใจ+ความมานะบากบั่นจาก) คนไม่มีมือซ้าย

ที่ญี่ปุ่น เด็กชายคนหนึ่งที่ต้องเสียแขนซ้ายไปในอุบัติเหตุรถยนต์คราวหนึ่ง ตัดสินใจที่จะฝึกยูโดกับอาจารย์ท่านหนึ่ง

เขาตั้งใจในการฝึกหัดมาก แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาไม่เข้าใจเอามากๆ คือหกเดือนผ่านไปแล้ว

อาจารย์ยังคงสอนเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพียงท่าเดียว จนในวันหนึ่ง เขาอดถามอาจารย์ไม่ได้ว่า
“อาจารย์ครับ สอนท่ามากกว่านี้ไม่ได้หรือครับ”
อาจารย์ตอบเขาว่า “เธอเพียงฝึกท่านี้ให้ดีที่สุด ก็ใช้ได้แล้ว”
แม้เด็กชายจะไม่ค่อยเข้าใจเจตนาของอาจารย์เท่าใดนัก แต่เขาก็เชื่อในตัวอาจารย์ จึงมานะฝึกฝนต่อไป

หลายเดือนผ่านไป อาจารย์ได้พาเขาเข้าทำการแข่งขันเลื่อนขั้นรายการหนึ่ง เขาได้ใช้ท่าที่เขาถนัด ผ่านเข้ารอบไปเรื่อยๆ จน
ในที่สุด ได้เข้าถึงรอบชิงชนะเลิศ คู่ต่อสู้หินมากๆ จนเขาเกือบจะต้านไม่ไหว แต่เขาก็คงยังใช้ท่าเดิมนั้น เปลี่ยนจากแพ้เป็นชนะ จนในที่สุดก็ได้รางวัลชนะเลิศ

ในระหว่างที่เดินทางกลับบ้าน เขาอดถามอาจารย์ไม่ได้ว่า ทำไมเขาถึงสามารถใช้ท่าที่อาจารย์สอนเพียงท่าเดียวนั้น
เอาชนะการต่อสู้ในครั้งนี้ได้ อาจารย์ตอบว่า “มีเหตุผล 2 ประการ

หนึ่ง คือ ฉันได้สอนท่าที่ยากที่สุดของยูโดให้แก่เธอ และเธอก็ทำได้เยี่มมที่สุด

สอง คือ หากคู่ต่อสู้ต้องการทำลายกระบวนท่านี้ เขาต้องคว้าแขนซ้ายของเธอให้ได้เท่านั้น”

**จุดอ่อนที่สุดของเด็กชายคนนี้ กลับกลายเป็นจุดแข็งที่ทำให้เขาชนะในครั้งนี้
คนเราทุกคนย่อมมีจุดอ่อน แต่ธรรมชาติมักประทานพลังมาพร้อมกับจุดอ่อนเหล่านี้ เพียงเรารู้จักใช้พลังที่ให้มานี้ เราก็จะเหมือนเด็กชายคนนี้ คือพบคำอวยพรที่ให้มาพร้อมกับจุดอ่อนนี้**

* งานการไม่จำเป็นต้องมากไป เหลือเวลาให้ตัวเองได้ปรับตัวและปรับปรุงเสียบ้าง
* เพื่อนไม่จำเป็นต้องเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด เพียงรู้ใจและให้อิสระกันบ้าง
* โปรแกรมชีวิต ไม่จำเป็นต้องเร่งรีบเสมอไป ทิ้งช่วงให้ตัวเองหายใจและคำนึงเสียบ้าง
* คำพูดไม่จำเป็นต้องเปลืองเกิน ให้คนฟังมีโอกาสเสนอความคิดเห็นบ้าง
* ไม่จำเป็นต้องเด่น ให้คนอื่นมีความอบอุ่นที่ได้แสดงบ้าง
* ไม่จำเป็นต้องดัง ขอแค่ความอิสระและความสุขในการสื่อสารบ้างก็พอ

(กำลังใจ+ความมานะบากบั่นจาก) คนไม่มีมือซ้าย
ที่มา: forwarded email